می روی شاد و،دریغ و نمی دانی هیچ

بعد این فاصله ها

             _کمر صبر مرا می شکند

خیر در پیش و سفر بی تشویش

توشه راهت گل مریم

                      _سبدی نورانی

من چه می دانستم

سر رفتن داری

من چه میدانستم

سر بیگانگیت در پیش است

ای مسافر:

من کدامین سخنم

بوی دلتنگی داشت

یا کدامین شعرم

قامت ترد ترا

در سحر گاه شکفتن نستود؟

در سحرگاه صداقت

                    نسرود؟

ای مسافر

                 _سفرت بی تشویش...

دفتر شعر تو

                _پر موسیقی

و نگاهت جاوید

و تمامیت شعرم امروز 

_چاوش کوچ توباد.

ای مسافر که به دشت دل تو

شوق رفتن پر زد .

نام من یادت باد

شعر من

          _بدرقه راهت باد